Op internet is weleens te lezen dat de aansteker al bestond voor de lucifer. Is dit wel waar?
Lucifer
De lucifer (een klein houtje met een ontvlambare kop) is uitgevonden door de Chinezen, net als het buskruit. Volgens een tekst uit 950 werden staafjes dennenhout met zwavel geïmpregneerd. De uitvinding van deze ‘lichtbrengende staaf’ dateert uit het jaar 577. Ook de Romeinen zouden zich overigens van dergelijke staafjes hebben bediend, en omstreeks 1530 kwamen ze in Europa opnieuw in zwang. Dit waren de zwavelstokjes.
De echte lucifer (zoals we die nu kennen) is in 1827 ontdekt door de Engelse scheikundige John Walker een mengsel van kaliumchloraat, antimoonsulfide en stijfsel dat tot ontbranding kwam door het langs schuurpapier te wrijven. Aanvankelijk aangebracht op een kartonnetje, werd dit al spoedig door een houtje vervangen. In 1828 werd voor het eerst het woord: lucifer gebruikt, door koopman Samuel Jones.
Aansteker
Een aansteker is een busje vloeibare brandstof dat met behulp van een ontsteker ontbrand kan worden. De eerste aanstekers werden in de 16e eeuw uitgevonden en gebruikten toen nog buskruit. Pas in 1903 werd met behulp van Auermetaal de aansteker zoals we die nu kennen bedacht, door een wrijving ontstaat een vlam.
Echter, bestaat er ook nog een tondeldoos. Dit is eigenlijk de voorloper van de aansteker en diende om ‘vuur’ te maken. Het was een doosje waarvan de inhoud bestond uit tondel, een licht ontvlambaar materiaal. Dit kon bijvoorbeeld een stukje gedroogde tonderzwam zijn. Hiernaast had men nog een vuursteentje en een metalen ring, het vuurstaal, nodig. Deze bestond uit koolstofhoudend ijzer. Als de vuursteen dicht genoeg bij het katoen werd gehouden, kon men proberen om met de metalen ring een vonk op de stof te doen belanden. Indien dit lukte, kon een behendige gebruiker door wat te blazen een vlammetje opwekken. Als de stof goed genoeg in brand stond werd het weer uitgeblazen, waardoor de stof bleef smeulen. Door de tondeldoos weer te sluiten, kon de smeulende stof op een veilige manier aan een kettinkje worden meegevoerd en zo nodig kon de vlam weer worden aangewakkerd. De tondeldoos is in de 16e eeuw uitgevonden.
Conclusie
De manier van vuur maken met vuurstenen, stamt al uit de ijzertijd, zo’n 800 jaar voor Christus. Daarna kwamen de zwavelstokjes, wat later veranderde in de lucifer. Pas in het begin van 20e eeuw werden de aanstekers zoals we die nu kennen bedacht. Het principe van de aansteker bestaat dus al langer dan de lucifer, maar de lucifer was er wel eerder dan de hedendaagse aansteker.
Bronnen:
http://www.zintuig.nl/aansteker_wedstrijd_met_lucifers
http://en.wikipedia.org/wiki/Lighter
http://en.wikipedia.org/wiki/Match
