Indirect. Wanneer materie in de buurt van een zwart gat komt, verandert haar beweging onder invloed van de zwaartekracht. Dit kan gemeten worden met telescopen en zo kan indirect worden aangetoond dat er een bepaalde (onzichtbare) massa moet zijn. Een zwart gat produceert echter ook straling doordat materie (ijl gas) wordt aangetrokken en terecht komt in een zogeheten accretieschijf (accretie is aanwassing) die rond het zwart gat draait. Hierin wordt de materie door wrijving warmer dan een miljoen graden Celsius, witheet dus, en begint ze röntgenstraling uit te zenden. Dit laatste gebeurt in dubbelsterren waarbij een normale ster rond een zwart gat draait of in de kernen van sterrenstelsels waarin zich supermassieve zwarte gaten van meer dan een paar miljoen zonnemassa’s bevinden. Ja, ook in onze eigen Melkweg bevindt zich een dergelijk ‘monster’.
Bronnen:
Prof. dr. Marco Spaans, Kapteyn Instituut, Rijksuniversiteit Groningen.
