Mannelijk muizen zingen voor vrouwtjes waarmee ze willen paren.

Amerikaanse wetenschappers hebben ontdekt dat mannelijke muizen zingen voor vrouwelijke muizen als ze willen paren. Dit doen ze door middel van ultrasone klanken, wat betekent dat ze voor mensen niet te horen zijn.

Dit werd per ongeluk ontdekt tijdens een onderzoek naar het gedrag van muizen wanneer ze vrouwelijke feromonen ruiken. Op het moment dat de mannetjes de vrouwtjes roken begonnen ze te zingen. De klanken die ze uitstoten zijn niet willekeurig, maar zijn verschillende type klanken die herhaald worden in verschillende maatsoorten, gelijk aan wat vogels doen.

Naast de muis zijn walvissen, vleermuizen en mensen de enige zoogdieren waarvan bekend is dat ze kunnen zingen.

Bron: http://www.wistudat.net/site_popup.php?id=142

In het land van de rijzende zon zijn ze enorme kattenliefhebbers. Helaas wonen veel Japanners in piepkleine appartementjes, waar ze geen huisdieren mogen houden. Daarom zijn in Japan de zogenaamde katten-cafés erg populair. Voor een kleine entreeprijs mag je daar een uurtje koffie of thee drinken tussen de slapende en spelende katten.

Aaien en knuffelen is toegestaan. Wel zien de eigenaars erop toe dat het voor de katten prettig blijft. Veel mensen zeggen ontspannen te raken van het contact met de katten. Alleen in Tokio zijn er al minstens 39 kattencafés te vinden. Sommige cafés hebben zelfs een ‘specialiteit’, zoals zwarte katten, dikke katten of ex-zwerfkatten.

Ook in andere delen van de wereld wordt het idee van een katten-café steeds populairder. Inmiddels zijn er kattencafés geopend in Parijs, Litouwen, Duitsland, Spanje, Engeland, Italië, en tal van andere plekken in Europa. Onlangs trok een geopend tijdelijk kattencafé in New York een hoop bezoekers. Zoveel dat je anderhalf uur in de rij moest staan om naar binnen te kunnen.

Geld binnen brengen met een beetje slapen, relaxen en geknuffeld worden, die ‘baan’ is menig kat op het lijf geschreven!

_Bronnen:

http://www.piepvandaag.nl/het-kattencafe-koffiedrinken-tussen-twintig-katten/
http://www.huffingtonpost.com/2014/04/25/cat-cafe_n_5214734.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Cat_caf%C3%A9
Foto kattencafé: Mouselinguist

Het antwoord op deze vraag zal je verbazen. Het is in ieder geval niet de witte haai, de barracuda of de reuzen-octupus. Wat is het dan wel? Het dodelijkste dier dat in onze oceanen rondzwemt is: het zeepaardje.
Het schattige zeepaardje ziet er niet bepaald uit als een dodelijk roofdier. Maar schijn bedriegt. In 90% van de gevallen slaagt het zeepaardje erin om zijn prooi te pakken te krijgen. Het zeepaardje heeft daarmee een hoger succespercentage dan andere roofdieren in de zee.

Het zeepaardje jaagt op kleine schaaldiertjes. Deze schaaldiertjes kunnen wegvluchten met een snelheid van meer dan 500 lichaamslengtes per seconde. Ter vergelijking, als een mens zo hard zou zwemmen, zou hij ongeveer 3000 kilometer per uur halen! Als deze kreeftjes op de vlucht gaan zijn ze dus bijna niet te pakken te krijgen. Maar zeepaardjes drijven heel rustig met de stroom mee. Daardoor kunnen ze ongemerkt dichterbij hun prooi komen. Als het zeepaardje heel dichtbij is, slaat hij toe. Bliksemsnel zuigt hij zijn prooi naar binnen. Het slachtoffer heeft niet eens door wat hem overkomt.

Het is maar goed dat het dodelijkste roofdier van de oceaan vooral op kreeftachtigen jaagt, en dat ze niet groter worden dan zo’n dertig centimeter. Anders hadden nietsvermoedende zwemmers heel wat meer te vrezen gehad dan een paar klunzige haaien..

Zie ook: Bij zeepaardjes wordt het mannetje zwanger.

_{Bron: http://io9.com/this-video-shows-why-seahorses-are-actually-ferocious-k-1472542746} 

De huid van de kikker is dun, vochtig en bevat veel bloedvaten. Kikkers drinken en halen adem door de huid. Ze slikken geen water door, alle water dat ze nodig hebben krijgen ze binnen door de huid. Alhoewel kikkers longen hebben zijn ze, vooral als ze onder water zijn, afhankelijk van de extra zuurstof die ze via de huid absorberen. Maar kikkers die in wat drogere gebieden leven gebruiken de longen weer meer.

Kikkers moeten hun huid vochtig houden, anders kan de zuurstof er niet gemakkelijk doorheen. De kikkerhuid heeft slijmklieren die daarbij helpen. Ondanks dat droogt de huid toch snel uit en dat is de reden waarom sommige soorten in de buurt van water blijven en andere soorten pas tegen de schemering op jacht gaan. Voor nood kan de kikker gebruik maken van de dauw of kan hij zich ingraven in vochtige grond. In Nederland hebben kikkers een periode dat ze 100% zuurstof door de huid opnemen, als ze lekker diep in de sloot tussen de modder zitten (het lichaam heeft dan weinig zuurstof nodig).

_{Bron: www.kikkersite.nl/huid.php}

Slakken of buikpotigen hebben hun Nederlandse naam te danken aan de gespierde onderzijde van het langwerpige lichaam, die voor de voortbeweging zorgt. Er zijn wereldwijd zo’n 60.000 tot 75.000 verschillende soorten bekend.

Slakken zijn de enige weekdieren die ook op het land leven. De meeste slakken leven in zee en daarnaast leeft een deel van de soorten in het zoete water.

Interssant weetje is dat slakken een rasp-achtige mond, genaamd radula, hebben die bestaat uit vele duizenden kleine hoornachtige tandjes. Hiermee worden dunne laagjes weefsel van het voedsel geschraapt. De grootte, vorm en aantal tanden is dan ook aangepast op het voedsel van de slak.

_{Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Slakken}