Op het internet circuleren weleens lijsten met producten die zogenaamd meer energie kosten om te verteren dan ze opleveren, maar volgens onderzoeker en diëtist Jeanne de Vries van de Wageningen Universiteit bestaat dit niet.

“Al zit er wel wat in, dat het aantal calorieën dat in onze voedingsmiddelentabellen staat in feite de bruto hoeveelheid is.” Spijsvertering kost energie, kauwen ook. De werkelijke hoeveelheid calorieën die een portie eten dus oplevert, is iets lager dan de cijfers in een tabel.

Als voorbeeld heeft De Vries het uitgerekend voor bleekselderij. “De vertering van bleekselderij kost per honderd gram ongeveer één calorie, maar dan blijven er dus nog 13 calorieën over. Wat je ook eet, het resultaat blijft positief.” Oke, maar wat als je nou producten eet die helemaal geen calorieën bevatten? IJsblokjes bijvoorbeeld, of zand.

De Vries raadt dit af. “Ten eerste komt voor onverteerbare dingen als zand de spijsvertering nauwelijks op gang, dus kost dat minder energie. Ten tweede moet je ongeveer 7.000 calorieën verbranden om 1 kg af te vallen. Met het eten van ijsblokjes verbruik je hooguit een paar calorieën. Dat is dus verwaarloosbaar. Je kunt veel beter een uurtje gaan fietsen, daarmee verlies je ongeveer 500 calorieën”.

_{Bronnen:
Jeanne de Vries, Wageningen Universiteit
Quest najaar 2012}

Ricine is een stof die afkomstig is van de bonen van de wonderboom (castorolieplant). Deze plant wordt in Nederlands als sierplant gekweekt, maar in sommige landen ook voor de olie. Ricine is in redelijke hoeveelheden aanwezig in het schroot dat overblijft na uitpersen van de zaden voor ricinusolie. Het is wateroplosbaar en de productie is relatief gemakkelijk en goedkoop.

De stof is zeer giftig. Bij inademen, inslikken (de smaak schijnt hazelnootachtig te zijn) of spuiten in kleine hoeveelheden zal een mens of dier al sterven. De dodelijke dosis voor een mens is minder dan een milligram. Er bestaat geen tegengif. De eerste symptomen zijn zwakte, koorts, hoesten, ademhalingsproblemen, gewrichtsklachten, schade aan de luchtwegen, braken, krampen en diarree. Meestal begint het met een bloedige stoelgang en bloedig braaksel.

Ook is het mogelijk om van ricine biologische wapens te maken en is daarom opgenomen op Lijst 1 van de Chemische Wapensverdrag. Maar doordat wonderbonen vrij makkelijk te verkrijgen zijn en het zelfs mogelijk is voor kwaadwillenden om hele akkers wonderbomen te kweken voor ricineproductie, is het onmogelijk deze handel aan banden te leggen. Irak heeft eens geëxperimenteerd met verspreiding van de stof via granaten, maar dat werkte niet. In Afghanistan is de stof al eens aangetroffen na de val van het Talibanregime. Al-Qaeda was mogelijk van plan deze stof te gebruiken.

_{Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ricine}

Net zo belangrijk als het medicijn zelf is misschien wel de manier waarop je een medicijn op de juiste locatie in het lichaam krijgt. Het smeren van een zalfje, het slikken van pillen of het injecteren van een vloeistof zijn natuurlijk welbekende methoden om medicijnen in het lichaam te krijgen. Maar hiermee breng je de werkzame stof vaak niet gericht op een locatie en ook is deze vaak weer snel verdwenen. Kan het ook anders?

Plastic als medicijn. Of eigenlijk meer als materiaal om een medicijn ergens te krijgen. Het principe, ook wel bekend als “drug delivery”, is iets waar veel aandacht aan besteed wordt. Het idee is dat je de werkzame stof van een medicijn opsluit in plastic, vaak een biologisch afbreekbaar type. Als je dit dan in een lichaam implanteert, zal het plastic langzaam afbreken, waardoor er steeds een beetje van het medicijn vrijkomt.

Een groot voordeel daarvan is dat je het stukje plastic daar kunt implanteren waar het medicijn nodig is. Hierdoor kan de concentratie van de werkzame stof vaak sterk verlaagd worden, wat negatieve bijwerking vermindert. Ook kan het plastic zo ontwikkeld worden dat het medicijn over een langere tijd geleidelijk vrij komt, waardoor je in sommige gevallen niet meer elke dag een pil of een spuitje hoeft te krijgen. Een voorbeeld hiervan is het anticonceptiestaafje dat in Nederland op de markt is. Dit plastic staafje geeft constant lage hoeveelheden hormoon af, waardoor vrouwen tot drie jaar lang geen pil meer hoeven te slikken.

Bron: Dr. ir. Jeroen Rouwkema, Department of Tissue Regeneration, Universiteit Twente.

MP3-spelers (iPods) kunnen zacht en hard staan en hebben een beperkte batterijduur. Heeft het volume invloed op het batterijverbruik? Ja. Er is eens een test gedaan met een iPod op hoogste volume en eentje op een laag volume. De iPod op de zachte stand ging ongeveer 20 tot 40 minuten langer mee, dit is een verschil van ongeveer 4,5% tot 9%.

Op zich logisch natuurlijk. Alle apparaten (laptops, mp3-spelers, tablets) gebruiken een hoeveelheid energie die afhangt van de manier waarop je het apparaat gebruikt. Dus als er bijvoorbeeld veel programma’s openstaan, of het scherm feller staat of de volume hoger hebben allemaal invloed op het stroomverbruik. Meer stroomverbruik, betekent dat de batterij sneller leeg is.

_{Bron: Quest najaar 2012}